Avrupa’nın en iyi şiiri İzmit'li Deniz İnan’dan

Haber detayı 

İzmit'li şair Deniz İnan Avrupa'nın en iyi şiir ödülünü aldı.

Son yıllarda sanat ve şiirin dibe vurduğu kentimizde yüzümüzü güldürecek, göğsümüzü kabartacak şairlerimizden birisi ise şair Deniz İnan’ın almış olduğu Karşı evin annesi’ isimli şiiri Avrupa’da en iyi Türk Şiiri ödülü oldu.

Aşkın Nü Hali, Kırkyama ve Mor Mahzen adında üç şiir kitabı bulunan Deniz İnan’ın, ‘Karşı Evin Annesi’ isimli şiiri Romanya’da düzenlenen Uluslar arası Edebiyat Festivali’nde 2019 Avrupa Şiir Şampiyonası’nın en iyi Türk şiiri olarak seçildi.

THE MOTHER ACROSS THE STREET

Yarışmaya yine bir şair olar Sevim Devrim’in ‘The Mother Across The Street’  olarak İngilizceye çevirdiği, ‘Karşı Evin Annesi’ şiiriyle büyük bir başarıya imza atan Deniz İnan, geçen yıl da 2018 İsmet Kemal Karadayı Şiir ve Onur ödülünü kazanmıştı. İzmitli genç şairin başarısı ilimiz sanat dünyası ve şiir severler tarafından büyük bir sevinçli karşılanırken, İnan ödülünü almak üzere önümüzdeki aylarda Romanya’ya gidecek.

 Avrupa’da en iyi Türk Şiiri…

Karşı evin annesi

Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle

Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi

İmrenirdim

Mutfağındaki eksik malzemeden bihaber

Tepeleme dolu kızgınlıklar yüklerdim dişlerimin arasına

Bilmezdim anne

Karşı evin babasında bitermiş iş

Bunu görmezdim

Hep başın ağrırdı

Başın, hep ağrırdı

Sırf bu yüzden bile bazı zamanlar

Seni sevmezdim

Küçüktüm anne

Bilseydim evinde su faturası ödenmemiş

Çeşmeden akmayan suya

İsyan etmezdim

Sen iki kere ikinin dört ettiğini ekmek hesabından bilirken

Mis kokulu çamaşırlar asardı karşı evin annesi

Özenirdim

Ellerindeki çamaşır suyu kokusundan rahatsız

Çocukça bir küskünlük eklerdim gecelerime

Oysa ellerin ruhuma akarmış saçlarımdan

Ömrümü tararmış titreyen parmakların

Bilmezdim anne

Büyümek denen illet dayanıncaya dek kapıma

Ellerinin ne muhteşem olduğunu bilmezdim

Küçüktüm anne

Yoksa

Gün aşırı patlayan sarı ampulü

Mumla yamayacak yüce gönlünü

Ezecek kadar ezilmezdim

Sen çalı süpürgesiyle süpürürken dış kapının ağzını

Taze boyalı saçlarını savurarak süzülürdü karşı evin annesi

Ayağında yüksek topuklu bir isyan

Düşündüm de şimdi

Ne iğreti dururdu o topukların üstünde dursan

Senin çatlamış ayakların vardı anne

Hacı şakir kokardın en beyazından

İncecik bir yemeniyle gizlerdin

Ölünce her bir teli yılan olacak sandığın sırma saçlarını

Çok yeni anladım anne

Ağaran her saç telinden üstüme düşen payımı

Çocuktum anne

Bir bisikletim olsa bütün mutluluklar benimdi

Babam eve sarhoş gelmiş geç gelmiş

Hepsi sabah sokağa çıktığımda biterdi

Bilmezdim anne

Karşı evden arta kalan çantalar dolusu giysi

Üstümüze cuk otururken

Ruhuna azap olur akarmış

Bilmezdim benim annem gözünün yaşıyla her bayram

arifesi

Vitrinlere bakarmış

Sen ilkokul fişlerimi kardeşimle hecelerken

Telefonu keşfetmiş karşı evin annesi

Bilsen ne cahildin ne görgüsüzdün gözümde

Yak deseler yakacağım o dakika dünyayı

Yık deseler

Ne şu eski divan kalacak

Ne çiçekli perdeler

Şimdiki aklımla ah bir sorsalar bana

Desem

O tertemiz günlerim

Hani şimdi neredeler

Ben ay sonunu nasıl getireceğim diye

Hesaplar yaparken bir gün

Oğlum nefes nefese yararak ortalığı girdi içeri

Yumuşacık kakaolu kekler yapmış dedi karşı evin annesi

Çok geç anlıyor insan anne

İlle de kendi annesi

İlle de kendi annesi