Çağrılmadığı Yere Çörekçi Gider

Siyaset sahnesinde de bu ilke, hem vakarımızın hem de karşılıklı saygının mihenk taşıdır. Zafer Partisi’nin 2. Olağan Kurultayı’na dair tartışmalar bu bağlamda değerlendirildiğinde, bazı gerçeklerin altını çizmek gerekir.

Zafer Partisi’nin kurultayı, sıradan bir parti toplantısı değil, toy değerindedir. Toy, Türk geleneğinde yalnızca bir araya gelmek değil; aynı zamanda bir kutlama, bir birlik mesajıdır. Bu tür önemli günlerde bulunmak, ancak usulüne uygun bir davetle anlam kazanır. Biz, bu töreye uygun şekilde çağrılmadığımız yere görünmedik.

Kimse bizi, töreye uymakla suçlayamaz. Eleştirebilirler, ama suçlayamazlar. Çünkü bu mesele bir nezaket ve onur meselesidir. Eğer dostlarınız sizi böylesi bir günde yanlarında görmek istiyorsa, bunun gereğini yerine getirmek, yani davet etmek de onların vazifesidir. Aksi halde, çağrılmadığı halde orada bulunanların konumu ne olacaktır? Türk töresinde bu sorunun cevabı nettir: “Çağrılmadığı yere çörekçi gider.”

Bu duruş, ne kırgınlık ne de bir tepki ifadesidir. Aksine, töremize ve kendimize duyduğumuz saygının bir yansımasıdır. Zafer Partisi’nin bu önemli günü için başarı dileklerimizi uzaktan iletmeyi tercih ettik. Davet edilmeden orada bulunmak, yalnızca kendimize değil, o toyun değerine de saygısızlık olurdu.

Buradan çıkarılması gereken ders şudur: Davet, sadece bir nezaket kuralı değil; aynı zamanda dostlukların sağlamlığını gösteren bir imtihandır. Çağrılmayanın gitmemesi nasıl onurlu bir duruşsa, çağrılması gerekenin unutulması da bir o kadar sorgulanması gereken bir durumdur.

Zafer Partisi’nin toy hükmündeki bu kurultayına çağrılmamış olmak bizi üzecek ya da duruşumuzu değiştirecek bir mesele değildir. Ancak töreye uygun bir şekilde davranarak, davet olmadıkça bir yerde görünmemenin erdem olduğunu bir kez daha hatırlatmak isterim. Biz töreye sadığız ve böyle olmaya devam edeceğiz.