Atmosferde sera gazlarının, özellikle karbondioksitin artışına bağlı olarak dünyanın 15 (onbeş) derece olan ortalama sıcaklığı artmaktadır.
Atmosferde sera gazlarının, özellikle karbondioksitin artışına bağlı olarak dünyanın 15 (onbeş) derece olan ortalama sıcaklığı artmaktadır. Son yıllarda bu artış özellikle yazaylarında çok hissedilir bir duruma gelmiştir.
Ama hiç unutmayın. Bu ısınma, olayın birinci perdesi.
Artan ısının büyük kısmı okyanuslarda depolanıyor. Ama bundan, okyanuslardaki akıntılar olumsuz etkileniyor, kuvvetini kaybediyor ve yön değiştiriyor.
Buna ilişkin en tipik örnek Gulf Stream akıntısı. Bu akıntının genişliği 50-75 km. Derinliği 2-3 km, Sürati 3-10 km/saat. Her saniyede taşıdığı su 70 milyon m3 ( Yani Missisipi nehrinin taşıdığı suyun 1000 misli)
Akıntı Meksika Körfezi'nden başlar, A.B.D boyunca uzanır ve Atlantik'i geçtikten sonra İngiltere'ye ulaşır. Böylece kışın kuzeyden gelen hava akımları Atlas okyanusunu geçerken belli bir ölçüde ısınmakta ve örneğin İngiltere bu sayede yaşam için uygun hava sıcaklığına sahip olmaktadır.
Ama küresel ısınmaya bağlı olarak Grönland’ın buzulları eriyor ve bu durumda Atlas Okyanusuna büyük miktarda tatlı su karışıyor. Deniz suyundan daha ağır ve daha soğuk olan bu sular Golf Stream akıntısınıyavaşlatıyor ve akıntının önceden ulaştığı yere varmasını engelliyor. Avrupa Çevre Ajansının raporlarına göre bu akıntı son 1600 yılın en zayıf durumunda.
Şimdi ikinci perde başlıyor: Çünkü kışın kuzeyden gelen hava akımları Atlas okyanusunu geçerken önceden olduğu gibi ısınamayacak. Yapılan hesaplara göre bu akıntının iyice zayıflaması halinde Kuzey Batı Avrupa'nın iklimi Sibirya'ya benzer bir şekilde sertleşecek. Durursa sıcaklık 8-9 derece düşecek.
Ama yapılan araştırmalara göre bu durum bizim ülkemizi de etkileyecek. Golf Stream akıntısı zayıfladıkça kuzeyden gelen hava akımları hiç ısınmaksızın, bütün soğuk yapısıyla ülkemize varacak. Haydi bakalım! Yazın çok yüksek sıcaklığa karşın, kışın çok düşük soğuklar.
Yerlerinizi alın ; ikinci perde başlıyor.
Kaynak:
1)Piero Lionello, Il movimento degli oceani. Università di Padova
2)Ellen J.Prager with Sylvia A.Earle. 2000. The oceans.