Soner Kılıç
Kartondan yürekler,Kartondan dostluklar…
Yanımdan bir araba geçti, üzerime su sıçrataraktan…
Baktım kartondan araba…
Bir sonraki su birikintisinde eridi gitti, çözüldü…
Yanımdan kartondan bir koli kutusu geçti…
Rüzgar yuvarladı demek , 100 metre gitti gitmedi, eridi…
Benim b ir arkadaşım oldu:” Ölene kadar dostuz” dedi…
Baktım, çok zaman geçmedi, eridi gitti…
Demek ki kartondanmış kendisi de, onun dostluğu da…
Eve panjur almış adam, getirtip taktırmış yerine,
İki gün sonra yok!
Panjur kopmuş gitmiş çöpe…
Diyorlar ki kartondan yapılma...
Evet hayatımızın büyük bir bölümünü kaplar karton…
Kartondan eşyalar…
Kartondan ambalajlar,Kartondan arabalar,
Koliden dolap…
Koliden dönme dolap…
Koliden timsah kostümü…
Koliden robot…
Hatta Koliden şehir…
Koliden roket…
Mukavva kutudan bisiklet…
Koliden motor…
Koliden sandalye…
Kartondan masa…
Kartondan uçak…
Kartondan ev…
Her şey kartondan…
***
Eskiden her şey kartondan, mukavvadan değildi…
Dostluklar bile…
Geçen gün bizim tanıdık bir çift ayakkabı almış,
Ucuza, işporta tezgahından…
Hava ha yağdı, yağacak…
Eskileri su geçiriyor, eskilerini işportacının yanında
Oracıkta öylece bırakarak yenilerini ayağına geçirmiş,
Evin yolunu tutmuş sevinçle…
Daha 300 metre ya gitmiş, gitmemiş,
Ayağında soğuk hissetmiş…
Yerler ıslak…
“Yeni ayakkabı aldım, yeniliğindendir, buz gibi
Ayakkabı boşuna demezler…”deyip
Yoluna devam etmiş…
Komşusunun evinin yanından geçerken, komşusu seslenmiş:
“Hayrola komşu yanılayak nereye böyle?”
Diye sorunca ayaklarına bakmış…
Bakmış ki ayaklarında ayakkabı yok…
Meğerse işportadan aldığı ” yeni ayakkabılar”
Kartondan ayakkabı imiş…
İşportadan ayakkabı alırsan öyle olur tabi.
Ki, zaten hayatın bir çok devresi artık” kartonlaşmış”
Hatta mukavalaşmış…
Dostluklar,
Çeşitli temas ve incelemeler…
Çoğu kartondan sanki…
Dayanıklığı çok az ve yapmacık…
Hele sizi iki günde orta yerde bırakan ve siz “yıllanmış”
Sandığınız dostlukların bile kartondan olduğunu anlarsanız…
Ve farkına varırsanız…
Ne yaparsınız?
Büyük bir hayalkırıklığı yaşamaz mısınız?
