Nasıl profesyonel oluruz?

Eskiden aile şirketleri babadan oğula, oradan toruna geçecek şekilde idare edilirdi. Şimdilerde işin boyutu değişti. Profesyonel yöneticiler devreye girdi. Akıllı aile eşrafı şirketin geleceğini korumak için bu yolu seçti. Hemen her ülkede bu yönde ciddi bir eğilim belirdi. Sonuçta aile içi çatışmalarla kaybolup gidecek olan şirketler kurumsallaşarak kurtuldu ve geleceğe güçlü adımlarla yürümeye başladı. Kimi şirketle buna uymadı. Tarihteki yerini aldı. Bazıları çok sert aile kuralları ile yönetildiği için bu süreci biraz daha öteledi. Ama gelecekte ne olur bilinmez?

Sporda, endüstri yel sektörlerde, okullarda ve daha birçok kuruluşta çok yakında (ki çok geç kalınmıştır) iş tamamen CEO’lara kalacaktır. Bu kişiler Türkçe tabiri ile “Çok Yetkili Genel Müdür” olarak şirketleri kâr amaçlı olarak geliştirmek üzere yetişmiş olmaları beklenen insanlardır. Farklı eğitim kaynakları olabilir. Ama eğitimle beraber deneyim kazanmış olmaları beklenir. Bulmak kolay mıdır? Sanmıyorum. BU nedenle şirketler bazen transfer yolu ile bu insanları kendi renklerine bağlarlar. Kuşkusuz bunun küçük bir bedeli olmaktadır. O konuyu daha sonra tartışırız.

Sporda, devlete bağlı olanında siyaset ön plandadır. Her gelen kendisinden başkasının bu işi yapamayacağını doğrudan veya dolaylı yolla anlatıyorlar. Doğrusunu söylemek gerekirse ilk geldiklerinde verdikleri demeçler o kadar doğru içeriyor ki, birkaç sene geçtikten sonra yapılanlara baktığımızda yeni gelecek olanın da benzer cümleleri kullanacağını anlıyoruz. Bunun tartışılması ve çözüm yollarının belirlenmesi gereklidir.

Sporda, kulüplere baktığımızda büyük dediklerimizde (bunun ölçüsü nedir, anlaşılması pek kolay değil) genelde başkanların kulüpte alacaklı durma gelmeleri tablosu ortaya çıkmaktadır. Kulübü kendine borçlandır, sonra gelecek olanlar yakınlaşamasınlar! CEO sistemi oluşturulduğunda durum çok farklı olacaktır. Bakın bazı fon şirketleri kulüpleri satın almaktalar ve desteklemektedirler. Katar sermayesinin son yıllardaki girişimlerini nasıl göz ardı ederiz? Belki bu yolla sürdürülebilirlik yakalanmaktadır. O halde neden olmasın?

Üniversitelere de değinmek isterken bazı haberler çok hoşuma gitti. Rektörlerin yerine CEO’ların Üniversiteleri yönetmesi üzerine görüşler yayınlanmaya başladı. Çoğu kesim bunu hemen eleştirecektir. Ama şimdiki yönetici hocalarımızın çoğunluğu aslında birer CEO gibi çalışmıyorlar mı? Hangi bilim dalında olursanız olun, eğer organizasyon ve yönetme beceriniz yoksa kendi alanınızda başarılı olmanızın imkânı neredeyse yoktur. Yerel yönetimle iyi geçineceksiniz, çevre ile olan diyaloglarınınız hep güçlü olacak, siyasetçilere kapınız açacaksınız, öğrenci mutluluğu, çalışanların huzuru derken bunları ancak CEO özellikli birisi yapabilir. Ama yine konunun gündeme gelmesi çok güzel… Böylelikle seçim hadiseleri kolay atlatılır. Ama CEO’ların atanmasında neler yapılır, onu bilemem!

Neticede işimizde profesyonel olabilme konusunda yüksek çaba göstermeliyiz. Profesyonellik çok para almak değildir. İşini en iyi yapabilme becerisidir. Deneyimler onu güçlendirir, insan yönetimini kolay hale getirir. Verimlilik artar, böylelikle kurumsal gelişim çıtası yükselir.

Pazartesi akşamı yapılacak olan ödül töreni öncesi aklıma gelenleri sizlerle paylaşmak istedim. Bir iş’te başarılı olabilmenin çok farklı parametrelere bağlı olduğunu bilmeliyiz. İşimizi her zaman yüksek tempolu götürmenin faydalarını göreceğimize inanmalıyız. Ama dinlenmeyi göz ardı etmemeliyiz. İş, dinlenme, tatil, arkadaşlar ve tempo… Bunları iyi bir karışımla aldığımızda yaşamın tadı güzelleşir… Benden söylemesi…