Şoförler isyanda !

Ne yazık ki meslek hak ettiği değeri görememektedir. Günümüz şoför mesleği özendirilmelidir. Üniversite düzeyinde eğitim verilip, şartlar geliştirilmeli ve iyileştirilmelidir. Bir firmanın görünen temsilcisidir şoförler, kullandığımız ne kadar eşya varsa yediğimiz içtiğimiz ne kadar gıda ürünü varsa, bize ulaşmasında şoförlerin rolü vardır.

     Gençler ne yazık ki bu mesleği bir kariyer olarak görememektedir. Emekli mesleği konumuna getirilmiştir. Halbuki meslekte yükselme sistemi getirilse cazibesi artar, hak ettiği yere gelir.

   Şoförler ihracatçının vazgeçilmez bir iş arkadaşıdır, onlar her savaşta sınır kapılarında mağdur olup canı pahasına ürünleri ulaştırma gayretinde bulunanlardır. Ölümle hep burun burunadır hayatları, zordur şoför olmak, gece yolculuk yapıyorsan uykun

gelmeyecektir, yasaktır hasta olmak, bir çok canı sağ salim evlerine ulaştırmak sorumluluğu taşırlar üstlerinde, getirdikleri ürünleri teslim etmektir en büyük mutlulukları.

  Çiftçilerin alın terini taşır onlar, belki de bir iş insanının tüm sermayesini taşır ,mutluluk taşır ,özlem taşır, hayat taşırlar. Ailelerinden ayrıdırlar çoğu zaman, gerçek bir yol kahramanıdırlar.

  Ne yazıkki şoförlük mesleğine hak ettiği değeri mevcut hükümet hiçbir zaman vermedi, vermiyorda bilhassa çıkarılan yasalarda şoförün adına bir tane destekleyici madde yok. Çok eski yıllardan günümüze dünyada şoförlük çok önemli bir yere sahiptir. Birkere bu mesleğin kısaca tanımı;Trafik kuralları çerçevesinde ticari olarak hizmet veren araçların sevk ve idaresini ücret karşılığı yapan kişi.Sürücu ise ticari olmayan araçları kendi adına ücret almadan kullanan kişidir. Askerde bile lojistik ve ikmal durumunda ilk saldırıya uğrayacak birim yada kişi şofördür,sürücüdür,ilk önce onu etkisiz kılmak isterler,diğerlerinin hareketi azalsın diye.

 Şuanda Türkiyede 1 milyona yakın şoför var ve hepsinin amacı farklı kategorilerde ulaşım hizmeti sağlamak kimisi insanları evlerine ulaştırır, kimisi işyerine,kimisine küçücük çocuklarımızı teslim etmişizdir, kimisine çok değerli eşyamızı bir diğeri yüksek miktarda paralar taşır,kimisi hayat taşır,hastaneye yetiştirmek için hasta taşır. Hepsinin ortak noktası "yollar"dır. Ve bu yollar yağmurludur, çamurludur, sislidir, onlar için emek iki kat fazladır, uykusuzluktur, açlıktır çalışmak onlar için.

  Sonuç olarak, bize ulaşan bu ürünlerin ne gibi yollardan geçtiğini düşünmek, kimlerin alın teriyle buralara kadar geldiğini görmek,anlamak nekadar hüzünlü minnettarlık duygusu yaratır.

 Onların sorunlarını çözmek için hükümetin acil olarak toplanıp sadece şoförler için bir

komisyon kurup,duruma el atması mecburidir, bilhassa bu savaş ortamında,yoksa lojistik sistemi çok yara alacak.