Sporcu seçimi ve yapısal sorunlar...

Önce hedefler konularak seçilir!
Kaç spor ve sporcu gereklidir?..
Hangi okullarda spor tam anlamı ile yapılmalıdır?..
Kulüplerin alt yapı ya da spor okulu faaliyetleri ne durumdadır?..
Seçim için kimler görev almalıdır?..
Sporcu için ultra düzeyde yetiştirilmiş eğitmenler nerelerden temin edilecektir? Bu iş için bütçe planlaması yapılmış mıdır?..
Seçilmiş oyuncuların yönlendirilmesi nasıl yapılacaktır?..
İşte bu sorulara doğru cevaplar verilirse sporcu seçilebilir.
Her zaman yazıyorum: Sporcu ve yetenekli sporcuların seçilmesi işi spor yapmakta olanların arasından olmalıdır.
Bu nedenle okullardaki spor faaliyetlerinin arttırılması gereklidir. Daha fazla sayıda beden eğitimi ve spor öğretmeni bu işlerde görev almalıdır. Çocukların spora yönlendirilmesi için rekreasyon eğitmenleri devreye girmelidir. Serbest zamanların değerlendirilmesi alışkanlığının kazandırılmasında bu alandan mezun eğiticiler son derece faydalı hizmetler yapacaktır.
Kulüp-okul işbirliği sözlerde ve yazılarda kalmamalıdır. Birkaç okul bir kulübün renkleri altında mücadele edebilmelidir. Yakın mesafeli kulüp-okul ilişkisi çoklu sporların gelişimini hızlandıracaktır. Bir de, bu yerlerde (okul salonları ve kulüp tesislerinde) genel vücut geliştirme, genel kondisyon ve hareketlilik geliştirici ekipmanlar hazır bulundurulmalıdır. Bu arada var olan tüm tesisler bir havuz şeklinde değerlendirilmeli ve planlama içine alınarak her tesisisin en iyi biçimde kullanılması sağlanmalıdır. Unutmayın, bu tesisleri inşa etmek her ne kadar kolay olmuyorsa da çok farklı ve yoğun şekilde kullanılmasını teşvik etmek gereklidir. Bazı okul ve kulüpler sahibi oldukları tesisleri diğerlerine kullandırtmak istememektedirler. Küçük bir bedel karşılığı (veya bu bedel TMOK tarafından karşılanarak) tesislerin ve spor alanlarının en aktif biçimde hizmete verilmesi konusunda hemfikir olunmalıdır.
‘Madalya alamadık, kâbus yaşadık, en iyi yüzücümüz elendi’ gibi lafların arkasına sığınacağımıza neden yapamadığımızı yeniden gözden geçirmek gereklidir. Ama kusura bakmayın, başarısızlığımızın gerekçelerini açıklayabilecek bir yapı ya da spor anlayışı sahiplerini ben göremiyorum. Bir saniyede yok edilmiş bir teşkilat dört ayrı genel müdürlük oldu. Yeni yapılanmada çok iyi niyetli ve olağanüstü çalışan bazı grup ve arkadaşları tanıyorum. Onlar eğitim için çıldırıyorlar. Ama sistemin analiz edilmesi, doğru sonuç eğrilerine ulaşılması ve konsept değerlendirmelerinin yapılması için yeterli ‘teknotik®*’ elemanı olmayınca geleceğin sportif şekillenmesi mümkün değildir. Bu kafa ve yapı ile gelecek daha iyi olmayacaktır. Eğer gerçekten iyi şeyler yapmak istiyorsak başka ve farklı boyutlarda düşünmemiz gereklidir.
Spor, önce alışkanlıktır. Yönetimler sporu reklam için kullanırlar. Bazı yöneticiler sporcuların arkasında veya gölgesinde kalarak yaşamlarını sürdürürler. Olimpiyata gitmek amaçtır ama gidince ne yapılacaktır, orayı düşünenin sayısı azdır. Kayıplar ya da kazançlardan ders çıkarmak bilgi işidir. Yüzlerce tesis yaptık diyenlere karşılık oraların ne kadar süreli kullanıldığı soru işaretleri ile doludur. Her yere spor tesisi yapma yerine her ile yerleştirdiğimiz Üniversite yerleşkelerine (devlet veya vakıf ayrımı gözetmeksizin) bu alanlar yapılmalıdır. Yeni Üniversite açılacaksa öncelik spor tesisleri bol ve herkese açık olacak kentlere ve bölgelere yapılmalıdır.
Sporun kalkınması ve spor konforunun artmasında çok yönlü projelere ihtiyacımız bulunuyor. Umarız Londra’daki Olimpik Yaz Oyunları sonrası doğru insanlar ve iyi organizasyonlarla meseleyi tartışır, paylaşır ve iyi sonuçlar için optimal bir yol haritası çıkarırız!