Ülkemizde siyasi partiler ve gençlik.

  Siyasi Parti, benzer siyasi görüşe sahip olan insanların ülke yönetiminde söz sahibi olmak üzere kurdukları örgütlere verilen isimdir.

  Siyasi partiler, devlet işlerine katılabilmek ve devletin biçim, amaç ve içeriğini oluşturabilmek amacıyla bireylerin ve toplumların oluşturduğu örgütlerdir. Siyasi partiler çoğulcu parlamento sisteminin vazgeçilmez öğeleridir. Bir devlet yapılanmasında birden çok parti varsa orada demokrasiden söz etmek mümkündür. Çok parti demek çok seslilik demektir. Siyasi partiler halk tarafından devleti yönetmek için başa  getirilir. Böylece halk temsili bir şekilde devlet üzerinde söz sahibi olur.

  Her siyasi parti ülke yönetimine talip olmak için iktidara gelmek ister. Ülkemizde özellikle 12 Eylül Askeri darbesinden sonra Siyasi Partiler Kanunu, Seçim Kanunu değiştirilerek ülkedeki demokrasinin bir ayağı topla hale getirildi.  Siyasi partilerde; milletvekili ve belediye başkanı olmak için genel başkanın iki dudağının arasında bir yere bırakıldı.  Bir ülke de demokrasinin olup olmadığı görmek için önce siyasi partilerin kendi içinde demokrasiyi içleştirmelerine bakmak gerekir. Örneğin siyasi partilerin genel başkandan, milletvekillerine, belediye başkanlarına, il genel meclisi ve belediye meclis üyelerinin tamamının o partiye mensup üyeler tarafından seçilmelidir. O zaman parti mensupluğu işlek hale gelecek, üyeler kendilerine değer verildiğinin ayıtına varacaktır. Siz üyeleri sadece oy kullanmak, seçimlerde sandık başında görevli olarak kapıkulu askeri gibi görürseniz; o partiden demokrasi bekleyemezseniz. Partilerin her kademesinde ön seçim yapmayı işler hale getirirseniz, toplumda demokrasi işlerliğinin inanılmış olunur.

   Bugün gençlerin siyasi partilerden neden uzak olduğuna baktığımız zaman; birincisi 12 Eylül askeri cuntasının yaratığı depolitizasyon politikası ilk akla gelenidir ki; bu durum kırk yılı aşkın bir süre geçmesine rağmen hala yaşanmaktadır.  İkincisi iktidarın yanlı tutumu ve gençler üzerindeki baskısı. Üçüncüsü işsizlik, özgürlük ve hayat pahalılığı öne çıkan başlıklardır. 2021 yılında ülkemizden sadece 178 tıp doktoru yurtdışına gitmiştir.  Diğer meslek guruplarından olanları hesaba katmıyorum bile. Gençlerin çoğu işsizlik ve özgür olmadıklar gerekçesiyle yurt dışına çalışmak için gitmek istemektedir. Bunula birlikte gençler kendilerini siyasi partilerde özgür hissetmiyorlar. Partilerdeki işleyişi bildikleri için hangi makama aday olsalar seçilemeyeceklerini biliyorlar. Çünkü her şey genel başkanını teklinde ya da parti genel merkezine 5 veya 6 kişilik yönetimin belirlemesi ile aday olma imkânı olamayacağının farkındalar.  Gençler günümüzde sosyal medya platformları olan: Feccbok, Whatsapp,  Twitter kendilerini daha özgür görmektedirler. Ondandır siyasi partilerin emri altına girmek istememektedirler. Biliyorlar ki orada özürlükleri kısıtlanmış olacak. Haliyle onlarda kendilerini nerede daha özgür hissediyorlarsa orda olmak istemektedirler.

  Son söz: Gençlerin siyasi partilerden uzak duruşlarını analiz edip, yapılması gereken önlemleri önemseyerek harekete geçmek gerekmektedir. Yoksa yirmi, otuz yıl ya da ölene kadar siyasi parti başkanlarını o genel başkanlık koltuklarında görmeye devam ederiz. Unutulmaması gereken gençliğine gerekli önemi vermeyen ülkeler geleceğine ağlamalıdır. Gençleri ülkede demokrasinin yeniden inşasına, insan ayrımının ve işsizliğin önleneceğine dair inandırmaktır.

    J.J. Rousseau: “Hakları ve zevkleri elinden alınan gençler, onların yerinde daha gizli ve tehlikeli olanları koyarlar”, sözüyle çok önemli bir duruma dikkat çekmektedir.