Vahşi kapitalizm ve vicdansız büyüme sarmalında Türkiye.

Yaşananların, AKP iktidarınca tavizsiz bir şekilde uygulanmakta olan vahşi kapitalizm ve neoliberal politikaların doğal bir sonucu olduğunu kabul etmek, deşifre etmek gerekmektedir.

AKP yönetimice, kamu erkinin,  denetleyici ve düzenleyici rolünden arındırılarak, tüm ekonomik ilişkileri piyasaların doğal işleyişine terk etmesi,  geçmişten gelen, toplumsal yarar gözeten, tanzim edici  işleve sahip bulunan ekonomik kuruluşları birer birer özelleştirerek, sosyal devlet vasfını terk etmesi, kar elde etme ve rant sağlama dürtüsünü öncelemesi,  bugünkü çarpık ve adil olmayan sistemin oluşumuna yol açılmıştır.

Uygulanan ekonomik politikalar sonucu, kişi başı 10 bin dolar olarak deklere edilen gelir dağılımı adaletsiz bölüşüme neden olmuş, işsizliğin yüksek boyutlara ulaşmasına yol açmış, geniş kitleler sosyal yardıma muhtaç hale getirilmiş, çalışma koşuları kötüleşmiş, taşeron işçi uygulaması yaygınlaştırılmış, dolaylı vergiler çalışan kesitin hayatını giderek zorlaştırmıştır.

Toplumsal kutuplaşma artmış, ötekileştirilen, dışlanan toplukların öfkelerine teşhis konulamamış ve doğru yönetilememiş, demokratik tepkilerin sokağa dökülmesine engel olunamamıştır. Demokrasi uygulamasında çoğunluk kriteri esas alınmış, bizden olan(medya, sermaye, STK, sendika) olmayan ayrımı uç noktalara sürüklenmiş, demokratik kuruluşların işlevselliği sınırlanmış, hukukun üstünlüğü ilkesine gölge düşürülmüştür.

Uygulanan ekonomik ve sosyal politikaların olumsuz sonucu, ülkemizin kötüye gidişi iç ve dış kamuoyunda sürekli vurgulanmıştır. AKP hükümetinin sağduyunun sesine kulak vermeme, diyalog kapılarını kapatma kararlılığı ve bilinçli tercihi ülkemizin siyasi tansiyonunun giderek yükselmesine neden olmuş, ileride olası ekonomik krizlere zemin hazırlanmıştır.

 Sayın Erdoğan’ın fıtrat, mukadderat diye tanımlamasının aksine, Soma olaylarının nedeninin, vahşi kapitalizm,  vicdansız büyüme tercih ve uygulamalarının doğal sonucu olduğunu kabul etmek gerekmektedir. AKP’nin iktidar sorumluluğunu yüklendiği,  2002 yılından buyana geçen 12 yıllık süre içinde yaklaşık 13.400 işçinin ölümü yol açıldığı, taşeron işçilik uygulamasının yaygınlaştırıldığı gerçeği istatistik veriler olarak resmi arşivlerde yer almıştır.

Buna karşın, hükümetçe sosyal, siyasal ve ekonomik kutuplaşmanın ortaya çıkardığı sorunların çözümü konusunda güvenlikçi politikalara yöneldiği gerçeğini uygulamalar ve veriler  ortaya koymaktadır.2011’de 15 milyar TL, 2012’de 18 milyar TL, 2013’te 27 milyar TL’lık iç güvenlik harcaması bu söylemin somut bir kanıtını oluşturmaktadır. 32 ülke arasında yapılan sıralamada ise, 100 bin kişiye düşen polis sayısı bakımından,  Rusya’dan sonra, 474.8 oranı ile Türkiye ikinci sırada yer almaktadır. Son alınan 25 adet  tomaya 6 milyon 125 bin ödendiği bilgisi kamuoyuna yeni düşmüştür.

Adaletsiz, çarpık ekonomik ve sosyal yapı ortadadır. Yukarıdakilere benzer veriler de tablonun vahametini ortaya koymaktadır.  Bu aşamada, asıl önemli olanın alternatif sosyal ve ekonomik politikaların ortaya konulmasıdır. Bu noktada siyaseten doğal olarak CHP gündeme geliyor, ona bakılması icap ediyor. Dostlarım alınganlık göstermesin ama bu konuda umutlu olduğumu söylemem maalesef mümkün olamıyor.

Sevgili dostum  İlker Özben’in ekonomik konularındaki duyarlılığını bilinmekte, kendisi görüşlerini sitemizde dile getirmektedir. Bugünlerde dünya  ekonomi k çevrelerinde gündem oluşturmaya başlayan, Fransız akademisyen Thomas Piketty’in kapitalizmin eleştirisine yönelik kaleme aldığı, sistemin revize edilmesine yönelik analiz, düşünce ve öngörülerine yönelik “21. Yüzyilda sermaye” isimli kitabını konu alan yazısında; CHP Milletvekili ve parti meclisi üyesi olan, ekonomi profesörü Sayın Hurşit Güneş’e konu ile ilgili yönelttiği soruya  aldığı yanıt, beni üzmüş ve umutsuzluğa sevk etmiştir.

İktidar adayı muhalefet partisinin temsilcisinden beklenen, ekonomi konularında çözümleyici, ikna edici politikalarını her platformda dile getirmesi ve topluma aktarmasıdır. Partinin önemli ekonomistlerinden biri olan Sayın Güneş’in, alternatif ekonomik politikalar açısından umut ışığı veren gelişmeler karşısında heyecan duymaması, etkin bir cevap verememesi ayrıca beni üzmüştür.

Çevreyi tahrip eden, insanı meta yerine koyan, eşitlikçi ve adil bir düzen anlayışını gözetmeyen bir yaklaşımın mutlaka sonlanacağına, alternatif siyasi politikalar ortaya koyacak kadroların demokrasi içinde ortaya çıkacağına olan inancım tamdır.

Bu nedenle umutsuzluğa kapılmamak  gerektiğini düşünmekteyim.

Saygılarımla,