YENİ CHP NASIL OKUNMALI…

Kamuoyunda merakla beklenen CHP’nin olağanüstün kongresi , geçen günlerde sonlandırılmış, partiyi genel seçimlere taşıyacak kadrolar belirlenmiştir. Siyasi yaşamımızda, mevcut iktidar partisine ciddi bir alternatif oluşturması açısından, ana muhalefet partisinin konumu ve yeniden yapılanma süreci yazılı ve görsel basında yakinen izlenmiş ve gelişmeler mercek altına alınmıştır.

Sayın Kılıçdaroğlu’nun merakla beklenen kurultayı açılış konuşmasında; parti içi ayrışma konusu olabilecek, örneğin “kürt sorunu” gibi netameli konulara değinmeyerek, “üçüncü yol” kavramını ortaya atarak, parti içi birlik ve beraberliği sağlamaya yönelik politikasını dolaylı olarak ifade etmiştir. Parti Meclisi oluşumunda ise, alanında uzmanlaşmış teknokrat kadro seçimi ile, uygulamaya dönük yeni politikaların ipuçlarını vermeye çalışmıştır.

Zorunlu lider değişikliği, CHP’nin önüne yenilenme olanağını ve şansını sunmuştur. İşte tam da bu dönüşüm aşamasında; Kılıçdaroğlu üstüne yeni yükler ve sorumluluklar binmiştir. Yıllardır iktidar olamayan, sınırlı dönemlerde sağ partilerle iktidar şansını yakalamış bulunan ve yüzde 20 küsurluk oy bandına sıkışmış bulunan partinin oylarının, yüzde 40’lara taşıyarak, iktidara aday olma hedefi açısından, partinin vizyonunda, politikalarında ve kadrolarında köklü değişikliklere gitmenin kaçınılmazlığı herkes tarafından kabul görmüştür.

Bu perspektiften bakıldığında; son kongredeki gelişmeler ve parti meclis yapısı irdelendiğinde, Kılıçdaroğlu’nun kongrede verdiği mesajlara ve ortaya koyduğu “ 41 maddelik” vaadler paketinin içeriğine ve sınırlı açılım çabalarına rağmen, önümüzdeki seçimlerde yüzde 40’lık hedefe ulaşmanın dolayısıyla iktidar olmanın güçlüğüne vurgu yapmak gerekmektedir.

Öncelikle, kurultay sürecinden ve partinin ekonomi kurmaylarının söylemlerinden; küresel ekonomi ile bütünleşen, AB ile ekonomik entegrasyon yolunda mesafe alan ülkemizde halen uygulanmakta olan neoliberal ekonomik programa yönelik , CHP’nin ciddi bir eleştiri ve karşı duruşunun olmadığı, yeni bir ekonomik düzen öngörüsünün bulunmadığı anlaşılmaktadır. Kılıçdaroğlu’nun bütçe görüşmelerinde yaptığı konuşma da ise tüm ekonomi çevrelerinin üzerinde birleştiği “sıcak para” tehlikesine vurgu yapmaktan, elde edilen ekonomik sonuçlarının yetersizliğine gönderme yapmaktan öte, sistemin özüne yönelik bir eleştiriye, yeni model önerilerine rastlanılamamıştır. Bu nedenle, AKP yetkililerinin; öngörülen vaadlerin kaynağını nereden bulacaksınız sorusuna, ciddi bir yanıt verilememesinin zaafiyetini, bu boşlukta aramak gerekmektedir. Bu açıdan CHP’nin hazırlandığı ileri sürülen program taslaklarından ekonomi ile ilgili olanın ilk planda ayrıntılı ve ikna edici boyutta açıklanması gerekmektedir.

Kongrede parti içi dengeleri de gözeten Kılıçdaroğlu yaptığı konuşmada etnik ve inanç temelinde siyaset yapılmayacağı yönündeki parti içi mutabakata sadık kaldığını, kürt kimliğine vurgu yapmayarak ortaya koymuştur. Kendini muhafazakar-demokrat olarak tanımlayan AKP’nin; açılım söylemi ile başlattığı farklı etnik ve inanç temelli toplulukların (Kürtler, Romenler, Ermeniler, Aleviler, Süryaniler) farklılıklarını kabul edip, taleplerini değerlendirmeye alması ve üniter yapı içinde çözme çabaları karşısında, sosyal-demokrat veya demokratik sol tanımlarıyla özdeşen CHP’nin tavrı, parti açısından bir dezavantaj oluşturduğu görülmektedir. Yinede CHP’nin kürt sorunu konusunda bölgede saygın bir isim olan Sezgin Tanrıkulu’nu, MYK’ya alarak, bu konuda partinin dolaylı olarak duyarlılığını ortaya koymuştur. Ayrıca, Doğu ve Güneydoğu’nun kalkınmasında devlet destekli projelerden bahsedilmesi de, CHP’nin mevcut konumu itibariyle sınırlı bir açılım arayışı içinde olduğu niyetini çekingen bir tavırla ortaya çıkarmıştır.

Hak ve özgürlükleri genişleten ve güvence altına alan bir anayasanın hayata geçirilme vaadi, faili meçhul cinayetler aydınlatılarak, devletin içindeki çetelerin ortaya çıkarılma söylemi, YÖK’ün kaldırılma talebi, temsilde adalet ilkesini yok eden yüzde 10 seçim barajının düşürülme önerisi, siyasi partiler yasası demokratikleştirilerek, lider sultasına son verilmesi yolundaki değişiklik niyeti, dokunulmazlıkların kaldırılması, siyasetin finansmanının şeffaf hale getirilme önerisi, CHP’nin demokratikleşme konusunda bir hayli aşama kaydettiği ve iddialı öneriler ortaya koyduğunu kabul etmek gerekmektedir . Bu noktada merkezi ve yerel yönetimlerin ilişkisi konusunda yeni bir yapılanma arayışına yer verilmemesi, çağdaş yönetim skalası açısından bir eksiklik olarak kayda geçirilmesi icap etmektedir.

İşsizlik sigorta fonunun amacı doğrultusunda kullanılma vaadi, aile sigortası getirilerek sosyal devleti güçlendirme önerisi, kamuda taşeron işçiliği uygulamasının kaldırılarak, İLO normlarını gözetme taahhüdü, kamuda 4/B, 4/c uygulamalarına son verilme kararlılığı, çevre talanına dur deme, kent yasaları çıkarma önerisi, emeklilere milli gelir artışından pay verilme taahhüdü, partinin sol ideolojisini öne çıkaran jargonlar olarak algılamak gerekmektedir.

Özetle ; CHP kendisi ile yüzleşme, yenileme ve değişim sürecini başlatmıştır. Görünen o ki; ilk planda Kılıçdaroğlu parti içindeki güç odaklarını fazla ürkütmeden, birlik bütünlüğü bozmadan ve Baykal’ın ifadesi olan, partinin genleri ile fazla oynamadan yeni bir vizyon ve kadro oluşturarak yola çıkmıştır. Detaylandırılacak politik söylemi ile halkın güveninin kazanılması hedeflenmiştir. Bu açıdan önümüzdeki seçimler belirleyici olacaktır. Yüzde 30’luk oy barajının aşılamaması ve halktan iktidar vizesi alınmaması halinde ise, parti içinde yeni kadro ve vizyon arayışlarının devam edeceği, seçimden sonra, kesin hesaplaşmalar ve ayrışmalar yaşanabileceği öngörülmektedir.