Kocaelispor şampiyon oldu.
Bu cümle, sıradan bir futbol başarısının ötesindedir. Bu, bir şehrin küllerinden doğmasının, bir halkın yeniden ayağa kalkmasının, onurlu bir direnişin adıdır. Bu, yalnızca bir takımın değil; bir mazinin, bir idealin, bir vefanın zaferidir.
Bir zamanlar Süper Lig’de fırtına gibi esen, kupalar kaldıran, devleri dize getiren o efsane takım… Yıllarca rantçılara, ilgisiz yöneticilere ve futbola yabancı ellerin hoyratlığına kurban edildi. Statlar boş kaldı, formalar karalandı, kalpler kırıldı. Ama Kocaelispor’un adı asla silinmedi. Çünkü bu kulüp bir tabeladan, bir logodan ibaret değildi. Bu takım, İzmit’in sokaklarında büyüyen çocukların hayali, Körfez’in dalgaları gibi coşkulu yüreklerin sevdasıydı.
Ve bugün o sevda yeniden yeşerdi. Bugün, tarih bir kez daha not aldı: Kocaelispor, ayağa kalktı.
Bu başarı, yalnızca sporcu emeğiyle değil, tribünlerin alın teriyle yazıldı. Körfez’in gençleri deplasmanlarda yollara düştü, analar dualar etti, babalar forma parası için ek iş yaptı. Şehir kenetlendi. Omuz omuza, yürek yüreğe… İşte bu birliktir bize zaferi getiren. İşte bu ruhtur Kocaelispor’u “şehir takımı” değil, “millet takımı” yapan.
Ama sevinç sarhoşluğu kalıcı olmamalıdır. Bugün seviniriz, yarın düşünürüz. Çünkü bu başarı sürdürülebilir olmalıdır. Kocaelispor, bir daha kimsenin şahsi hırslarına, koltuk hesaplarına kurban edilemez. Bu kulüp artık Kocaeli halkının namusudur.
Ey Kocaeli gençliği, bu şampiyonluk senin alın yazına yazılmıştır. Ama asıl mesele şimdi başlıyor. Şanlı mazimize yakışır şekilde, ahlaklı, çalışkan, mücadeleci ve yerli bir yapılanmayla devam edeceğiz. Futbolcu fabrikası olacağız. Anadolu’ya örnek olacağız. Çünkü Kocaelispor yalnızca bir futbol takımı değil, bir diriliş hareketidir.
Şimdi, ay yıldızlı bayrak gibi yeşil-siyah bayrağımızı daha gururla taşımanın zamanıdır.
Tebrikler Kocaelispor!
Tebrikler Kocaeli!