Ev, elektrik, su, yol ve okul yok….

Onlar, yaklaşık 100 yıldır Kocaeli’nin Gebze İlçesine bağlı, Denizli köyüne 10-15 kilometre uzaklıktaki Sığırlık denilen dağ ve orman bölgesinde yaşıyorlar. Dedeleri Ege’den göç edip gelmişler.

Geçmiş yıllarda çok kalabalık olmasına rağmen, şimdi 14 haneye düşmüşler. 80-100 civarında bir nüfusları var.

Dağınık bir vaziyette baraka, kıl çadır, teneke ve ağaçlardan derme çatma yapılmış evlerde oturuyorlar.

Yolları yok. Zaten arazi yapısı, mülkiyetin devlete ait olması nedeniyle yol yapılması da mümkün değil. Yollarda araç kullanılamıyor Şehir’e saatlerce yürüyerek gidiyorlar. Seçimlerde traktörle topluca alınıp oy kullanmaya götürülüyorlar.

Hayvancılıkla yaşamını sürdürmeye çalışıyorlar ama yaşadıkları sıkıntılar nedeniyle artık onlarda yaşadıkları hayata isyan ediyorlar.

Çünkü,100 yılı aşkın süredir bu topraklarda yaşamalarına rağmen,bir karış toprakları bile yok. 1930’lı yıllarda bu topraklar için kira ödüyorlarmış devlete… Şimdi kira ödemiyorlar ama mülkiyeti kendilerine ait olmadığı gibi ev yapıp yerleşik hayata da geçemiyorlar.

Nüfusun hemen hemen tamamına yakını okula gitmemiş. Okuyan şanslı çocuklar ise, yatılı okullarda ve değişik illerde akrabalarının yanında okuyabilmiş…

Suyu kuyulardan çekiyorlar…

Elektrik yok. Televizyon yok…Telefon zaten yok. Cep telefonları da çekmiyor.

Hastalanınca, saatlerce ancak traktör veya at sırtında götürüyorlar hastalarını hastaneye.

Hayvanlardan aldıkları sütleri satamıyorlar. Çünkü, yolları olmadığı için satmak için kendileri kente götüremiyor. Aynı nedenle kimse de gelip almıyor.

Göçebe hayattan bıkmışlar. 1960’lı ve 1970’li yıllarda heyetler gelmiş, yazışmalar yapılmış, kendilerine yer verilip yerleşik hayata geçmelerinin sağlanacağı sözü verilmiş ama bugüne kadar bir gelişme olmamış…

Dedelerinin yaşadıkları baraka evlerden kurtulmak istiyorlar. Artık onlarda normal evlerde yaşamak, teknolojinin nimetlerinden yararlanmak istiyorlar.

Ağız birliği etmiş cesine tek istekleri, bir mahalle olarak yada köy olarak yerleşik hayata geçmek ve diğer köyler gibi yaşamak…

Yardımı ancak Devlet ve hükümetten destek bekliyorlar. Çünkü yerel yöneticilerin yapacağı pek bir şey yok.

Türker Demirci