Ulusal Eğitim Derneği’nden 2009–2010 öğretim yılı değerlendirmesini yaptı

.

İlk ve ortaöğretimde yaklaşık 15 milyon öğrencimiz yaz tatiline girdi.

Eğitim-öğretim yılının bitişi, bu konuda bir değerlendirme yapmaya vesile olmaktadır. Türk toplumunun geleceği üzerine titreyen bizler için 2009–2010 öğretim yılı boşu boşuna akan bir yıl oldu.

Bu öğretim yılında velilerin, öğrencilerin, öğretmenlerin ve eğitimle ilgilenen diğer kesimlerin beklentilerinin hiçbiri gerçekleşmedi. Okullaşma oranının bir parça artmış olmasına karşın devamsızlıkların da artmış olması üzücüdür.

Zorunlu eğitim çağında olan yüz binlerce çocuğumuzun çeşitli nedenlerle eğitim dışında kalmış olması en büyük felaketlerden biridir. Ortaöğretimin zorunlu olması için çaba gösterilmemiştir. Kendi çocuklarının en ileri derecede eğitim alması, hatta yurt dışında öğretimlerini tamamlaması için ellerinden geleni yapmakta olan yöneticilerin yüz binlerce yoksul çocuğunun eğitim hayatının dışında kalmasının seyretmiş olmalarına ne demeli!

Eğitimde beklenen hiçbir köklü önlemin alınmamış olmasının nedeni, yönetici gücün Patronları memnun etmek gibi bir düşünceden ve muhafazakâr huylardan vazgeçemeyişidir. Kendinden önceki bakanın eğitimi “otomatik pilot”a bağladığı eğitimde olumlu bir dönemeç alınamamış, eğitimde özelleştirme çabaları sürmüş, daha önce yargı tarafından durdurulan özel okullara öğrenci aktarma planları yeniden piyasaya sürülmüştür.

Çocuklarımız ve gençlerimizi sınav geriliminden kurtarmak için bir şey yapılmamıştır. Aksine dersane kapılarına yığılan öğrenci sayısı artmıştır.

Yarış atına çevrilen çocuklarımız sosyal etkinliklere, özellikle kitap okumaya fırsat bulamamıştır. Üniversiteye giriş sınavları, öğrencilerimizin ortaöğretim müfredatını bile kavrayamadığını göstermektedir. Sonuç, sefalet derecesinde büyük bir başarısızlıktır.

Bakanlığın idarei maslahatçı tutumu öğretmenlerde de öğretmenlik şevk ve heyecanı her gün biraz daha kırmaktadır. Eğitimin en büyük kaybı, idealist öğretmenlik ruhunun günden güne zayıflamasıdır. Bu durum Türk toplumunun geleceği için büyük bir tehlikedir.

Bu öğretim yılı, sayıları 320.000’i bulan Ataması Yapılmayan Öğretmenlerin mücadelesi ile geçti. Bugünkü kadro politikalarıyla bu sorunun çözümlenmesi de mümkün görünmüyor.

Eğitimin milli karakterini koruması ve güçlendirmesi için hiçbir adım atmayan Bakanlık, Türk eğitiminin en büyük yaralarından biri olan yabancı dille öğretime son vermek için bile bir girişimde bulunmamış, bu sömürge uygulamasının sürmesine ses çıkarmamıştır.

Türkiye’nin eğitimde büyük atılımlara ihtiyacı vardır. Bu atılımlar kuşkusuz ki bağımsızlıkçı, aydınlamacı, halkçı kadrolar tarafından yapılacaktır.   (18 Haziran 2010)

                                                                                              Gülseren Delibaş

                                                                        Ulusal Eğitim Derneği Kocaeli Başkanı